The Call of the Wild' is een klassieker voor een nieuw tijdperk
The Call of the Wild' is een klassieker voor een nieuw tijdperk
Anonim

De nieuwste verfilming van de klassieke roman van Jack London is een kindvriendelijke herinnering dat wilde ruimtes belangrijk zijn. Harrison Ford, de ster van de film, is wat botter.

Met klimaat en ecologische rampen die tegenwoordig voorop lopen in gesprekken over het buitenleven, zou het gemakkelijk zijn geweest om de klassieke roman The Call of the Wild van Jack London uit 1903 opnieuw te maken op een manier die kijkers ertoe aanzette om zich met de natuurlijke wereld bezig te houden. Net als Buck, de hoofdpersoon van het verhaal, die uiteindelijk de menselijke samenleving verlaat om zich bij de wolven van het bos aan te sluiten, kan het huidige publiek er baat bij hebben om contact te maken met de natuurlijke omgeving die we lang als vanzelfsprekend hebben beschouwd.

De nieuwste Hollywood-versie van The Call of the Wild, die op 21 februari in de bioscoop verschijnt, blijft echter beleefd en politiek agnostisch, terwijl ze op subtiele wijze wilde plekken en avontuur verheerlijkt. Het publiek wordt meegenomen op een virtuele Disneyland-rit door de goudkoorts van Yukon, met in de hoofdrol een computergegenereerde en gemakkelijk te houden versie van Buck, een Saint Bernard-Scotch collie-mix en live-action menselijke helden onder leiding van Harrison Ford. De plot zal voor het meeste oudere publiek bekend zijn: Buck begint het verhaal als het gedomesticeerde huisdier van rechter Miller (Bradley Whitford), maar wordt ontvoerd uit zijn huis in Californië en verscheept naar een boomtown in het noordwesten van Canada, waar hij wordt verkocht aan mushers en al snel leert om te gedijen op de grens als lid van een post-running hondenslee-team. Later wordt het team verkocht aan de schurk van de film, een onervaren, gemene en cartoonachtig geklede goudzoeker (Dan Stevens). Maar Buck wordt al snel gered door John Thorton, gespeeld door Ford met norsheid en grootvaderlijke sympathie. Buck krijgt meer vrijheid dan ooit en wordt aangetrokken door het bos, waar hij een roedel wolven ontmoet. Hij reist heen en weer tussen Thorton en het bos en sluit zich uiteindelijk permanent aan bij de roedel, waarbij hij zijn wilde voorouderlijke geboorterecht omarmt.

Maar terwijl 20th Century Fox (nu eigendom van Disney) een kinderversie van The Call of the Wild heeft gemaakt die is ontworpen voor een brede aantrekkingskracht, heeft Ford geen bedenkingen bij belangenbehartiging. Tijdens een recent persinterview in Los Angeles vroeg ik Ford wat hij zou zeggen tegen fans die niet in klimaatverandering geloven.

'Ga mijn huis uit,' antwoordde Ford zonder aarzelen.

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Als een aanpassing gooit de film vrijelijk enkele van de ruigere en donkere delen van het boek weg (de Londense versie bevat veel meer grafisch geweld). Het is ook geen perfecte weergave van hondensleeën, de goudkoorts of de Yukon. Het werd ook buiten Los Angeles gefilmd en zwaar aangevuld met CGI, en het is nogal deprimerend indrukwekkend om te beseffen dat een film over de rol van de natuur in ons leven ervoor koos om zijn afbeeldingen van natuurlijke landschappen prachtig weergegeven door computers te laten worden. Wat de film goed doet, is het gevoel van verbondenheid dat je ervaart - of je nu een mens of een hond bent - wanneer je communiceert met de natuurlijke wereld.

Het is een gevoel dat Ford goed kent: hij en zijn gezin hebben net 12 dagen geraft op de Colorado-rivier, die hij als transcendentaal beschreef. "Elke dag is het alleen jij, geologie, lucht en de kracht van de natuur", zei hij. Hij sprak langzaam en serieus en nam de tijd om de juiste woorden te vinden. "De schoonheid van onderlinge relaties, de biodiversiteit, al deze spectaculaire complicaties die deel uitmaken van de natuur, dat is het leven", vervolgde hij. "Dat is zo elementair als maar kan."

Mensen hebben vaak geprobeerd uitdrukking te geven aan de opgetogenheid, tevredenheid of het gevoel van pure juistheid dat voortkomt uit tijd doorbrengen in het wild. Pogingen om die gevoelens in populaire verhalen vast te leggen, kunnen vaak smakeloos of onvoldoende zijn in vergelijking met de werkelijke ervaring, en Disney's nieuwe aanpassing, boordevol goedkope momenten en CGI-veranderde realiteit, is geen uitzondering. Maar aan het eind van de dag, wat is het kwaad van een uiterst tamme, gezinsvriendelijke film die een geanimeerde benadering van het wild verheerlijkt? Met een beetje geluk inspireert het enkele van de kijkende kinderen om naar buiten te gaan.

Aanbevolen: