Om uw vrije tijd te upgraden, downgrade uw telefoon
Om uw vrije tijd te upgraden, downgrade uw telefoon
Anonim

De auteur van 'Digital Minimalism' legt uit hoe je je vrije tijd kunt maximaliseren

In 2009 werkte Dave Smith op 30-jarige leeftijd lange dagen bij een accountantskantoor in San Luis Obispo, aan de centrale kust van Californië, en hij was niet gelukkig. “Het was TL-verlichting, geen ramen, weinig interactie met mensen, veel papierwerk. Ik haatte het', vertelde hij me deze zomer. Twee of drie keer per week piekte zijn frustratie, dan stond hij op en liep de deur uit. "Ik zou niet van plan zijn om terug te gaan", zegt hij. Maar onvermijdelijk zou hij zich herinneren dat hij een baby-tweeling thuis had om te ondersteunen en zichzelf over te halen om terug te gaan naar zijn bureau.

Na vier jaar van dit ongeluk zei Smith zijn baan bij het grote bedrijf op en verhuisde hij met zijn gezin naar een opmerkelijk gebied onder de radar, gelegen aan de rand van de stad Morro Bay, bekend als de Beach Tract. De wijk, verscholen tussen de Pacific Coast Highway en de oceaan, bestaat uit bescheiden boerderijen met één verdieping en laaggelegen daken, allemaal op korte loopafstand van de kustlijn. Een combinatie van door de California Coastal Commission opgelegde bestemmingsbeperkingen en de afstand tot de angstige rijkdom van San Francisco en Los Angeles heeft ervoor gezorgd dat de Beach Tract een kern van jonge gezinnen uit de middenklasse kan ondersteunen die zich aangetrokken voelen tot gemakkelijke toegang tot oceaansporten en een ontspannen - terug gemeenschapsgevoel. Zoals Smith uitlegt, is het het soort plaats waar men op goede surfdagen begrijpt dat "je alles laat vallen, al je vergaderingen annuleert en het water op gaat."

Om de eindjes aan elkaar te knopen, begon Smith zijn eigen CPA-praktijk die gericht is op belastingvoorbereiding voor individuen in de gemeenschap. Tijdens de drie maanden voorafgaand aan de belastingdeadline van april werkt Smith lange dagen met het voorbereiden van de aangiften van zijn klanten, maar tijdens de andere negen maanden van het jaar werkt hij zelden meer dan een dozijn uur per week. Als om de verloren tijd in de fluorescerende gevangenis van zijn oude baan in te halen, heeft Smith zijn hervonden vrije uren gewijd aan agressieve vrijetijdsbestedingen. Zijn huis ligt op drie minuten lopen van de branding en vanuit zijn raam kan hij de omstandigheden zien. Op een goede dag surft hij 's ochtends een paar uur, gaat hij rond de lunch een ritje op de mountainbike maken en speelt hij 's middags een rondje golf. "Ik noem dit de trifecta", zegt hij. Er zijn zoveel buitenactiviteiten beschikbaar in de omgeving - waaronder kitesurfen, vissen, zeilen en bergbeklimmen - dat Smith begon te accepteren dat hij selectiever moest worden met zijn recreatie. "Ik kan er maar zo veel doen", klaagde hij gekscherend.

Voor veel mensen klinkt het verhaal van Smith als een sprookje. Het idee om een grimmige baan te verlaten om naar het strand te verhuizen en "trifecta" -dagen te omarmen, is grotendeels aantrekkelijk omdat het onze primaire affiniteit voor vrije tijd raakt. In haar boek Deep Play uit 1999 stelt dichter en natuuronderzoeker Diane Ackerman dat intens spel fundamenteel is voor de menselijke ervaring. "Het is organisch voor wie en wat we zijn, een proces dat net zo instinctief is als ademen", schrijft ze. De gezondheids- en fitnessgoeroe Mark Sisson is het daarmee eens en benadrukt dat onze voorouders van jager-verzamelaars genoten van uitgebreide sessies van 'pure, onvervalste vrije tijd'. Dit was niet alleen omdat het leuk was, maar ook omdat het "een essentieel onderdeel vormde van gemeenschappelijk leven en sociale cohesie".

Maar tegelijkertijd kunnen verhalen zoals die van Smith frustrerend zijn, omdat ze vaak betrekking hebben op een hoofdrolspeler die een dramatische verhuizing naar een exotische plek maakt, terwijl hun werkverplichtingen drastisch worden verminderd. De meeste mensen die streven naar meer onvervalste vrije tijd, kunnen hun leven niet gemakkelijk op deze manier veranderen, waardoor ze zich weemoedig en gelaten voelen. Er is echter nog een andere optie. Tijdens het onderzoeken van mijn meest recente boek, Digital Minimalism, stuitte ik op een manier waarop bijna iedereen in onze huidige, overwerkte cultuur aanzienlijk meer kwaliteitsvolle vrije tijd in hun leven kan injecteren zonder dat ze naar de oceaan hoeven te verhuizen of een radicale verandering van baan nodig hebben. Met andere woorden, er is een manier om praktisch dezelfde geest te omarmen die Smiths levensveranderende transformatie heeft gedreven. Het begint met het onder de loep nemen van je relatie met het apparaat waarop je dit artikel nu waarschijnlijk leest.

De laatste jaren komt het steeds vaker voor dat mensen hun ongenoegen uiten over hun smartphone. Als computerwetenschapper die ook schrijft over de impact van technologie op cultuur, besloot ik dat er misschien een interessant boek op de loer lag in deze culturele verschuiving, dus begon ik het onderwerp serieuzer te onderzoeken in 2016.

Al vroeg in dit proces zette ik een experiment op. Ik stuurde een notitie naar de abonnees van mijn e-mailnieuwsbrief waarin ik vroeg om vrijwilligers die bereid zouden zijn 30 dagen te besteden aan het onthouden van wat ik 'optionele persoonlijke technologie' noemde, een categorie die sociale media, videogames, streaming media, online nieuws en inactief surfen op het web. Dit was een grote vraag, dus ik verwachtte dat hoogstens enkele tientallen dappere zielen zouden instemmen met deelname. Ik stelde me zelfs voor dat ik ze regelmatig aan de telefoon zou spreken, zodat ik hun verhalen in mijn boek kon uitwerken. Maar ik had de frustratie van mijn lezers over hun apparaten onderschat: meer dan 1.600 mensen meldden zich aan. Ze waren een diverse groep, bestaande uit studenten, ouders, overwerkte leidinggevenden en gepensioneerden van over de hele wereld. Wat hen verenigde, was een collectieve uitputting met hoeveel van hun leven ze aan schermen wijden.

Naarmate het experiment vorderde, begonnen deze vrijwilligers me rapporten te sturen over hun ervaringen. Bij de meesten duurde het ongeveer een week voordat ze de overhaaste drang kwijt waren om op elk moment van verveling hun telefoon te checken. Na dit punt hadden ze de neiging om de diensten die voorheen zoveel van hun aandacht in beslag hadden genomen, niet te missen. (Het blijkt dat je vrienden nog steeds kunt bijhouden zonder dwangmatig sociale media te controleren en je bewust bent van wat er in de wereld gebeurt zonder de laatste nieuws-tweets in de gaten te houden.) De echte verrassing bleek te zijn hoeveel vrije tijd ze plotseling in hun plannen zodra ze hun apparaten opzij hebben gezet. "Na de eerste week had ik echt zin om te huilen van vreugde over de vrijheid die ik ervoer", vertelde een van de deelnemers me, terwijl een ander toegaf: "Ik voelde me de eerste twee dagen eigenlijk een beetje vreemd toen ik me realiseerde dat ik zoveel had vrije tijd."

Deze vrijwilligers hadden onbewust zoveel minuten verloren aan hun telefoons dat ze het in het begin een uitdaging vonden om erachter te komen wat ze moesten doen met deze nieuw opgegraven gaten in hun schema. "Ik ben echt doodsbang", gaf een van de vrijwilligers al vroeg in het experiment toe. Sommigen haakten zelfs af in plaats van de uitdaging van ongestoorde tijd aan te gaan. Maar degenen die deze schok doorstonden, deden dat grotendeels door hun vrijetijdsleven te verjongen. Verveling is een krachtige motivator en wanneer digitale afleiding wordt weggenomen, spelen klassieke bronnen van recreatie opnieuw een belangrijke rol bij het maken van een bevredigende dag.

Veel van de deelnemers herstartten hun lang sluimerende leesgewoonten (“dikke boeken!”) en besteedden meer tijd aan diepgaande gesprekken met familie en vrienden. Sommigen vonden vervulling in huisreparatie, terwijl anderen terugkeerden naar creatieve hobby's zoals schrijven, schilderen en, in meerdere gevallen, recreatieve computerprogrammering - wat echt blijkt te zijn. Een jonge vrouw was opgetogen over architectonisch Lego-gebouw ("een geweldige uitlaatklep"). Het is misschien niet verrassend dat velen ook energie investeerden in rigoureuze vrijetijdsactiviteiten in de buitenlucht van het type dat Dave Smith zou goedkeuren. Hardloopclubs werden meerdere keren genoemd, samen met fietsen en lange wandelingen. Sommige deelnemers keerden terug naar recreatieve sportteams of begonnen te trainen in specifieke atletische vaardigheden, zoals stand-up paddleboarding of Braziliaanse jiujitsu.

Deze casestudy illustreert hoe bijna iedereen de hoeveelheid hoogwaardige vrijetijdsbesteding in zijn leven aanzienlijk kan verbeteren. Als je bent zoals veel van de mensen die aan mijn experiment hebben deelgenomen, heeft je telefoon waarschijnlijk veel meer van je vrije tijd gekoloniseerd dan je je realiseert. Als je bereid bent om zijn rol in je vrije tijd drastisch te verminderen, zul je waarschijnlijk verrast zijn hoeveel zinvoller recreatie je in de typische dag kunt passen.

Om te slagen met deze transformatie in uw vrije tijd, negeert u uw aanvankelijke instinct om eenvoudig uw gewoonten aan te passen. In mijn ervaring blijven kleine veranderingen zoals het uitschakelen van meldingen of het in willekeurige volgorde lopen van de pictogrammen op je smartphone niet plakken. De technologische en culturele krachten die je naar je schermen lokken, zijn te krachtig. In plaats daarvan raad ik je aan dezelfde algemene structuur te volgen als mijn experiment: kies een tijdsduur waarin je een pauze neemt van alle optionele digitale afleiding, en laat de resulterende verveling je motiveren om agressief naar alternatieven van hogere kwaliteit te streven. Het doel is om je smaak voor gemakkelijke digitale afleidingen te verliezen en opnieuw een aantrekkingskracht te verwerven voor meer voedzame bezigheden.

Het verschil tussen deze strategie en het steeds populairder wordende concept van digitale detox is dat het niet alleen gaat om wat je vermijdt, maar ook om uitzoeken wat je in plaats daarvan met je tijd moet doen. Weggaan van afleidende technologie terwijl je geen moeite doet om het te vervangen door iets beters, nodigt uit tot terugvallen. Het zoeken naar zinvolle alternatieven is zo cruciaal dat ik in Digital Minimalism voorstel dat mensen gedetailleerde vrijetijdsplannen in kaart brengen om hun doelen, zoals het behalen van een nieuw persoonlijk record of het afronden van een knutselproject, op te splitsen in wekelijkse mijlpalen en dagelijkse gewoonten.

U kunt bijvoorbeeld in plaats van alleen maar meer te gaan fietsen, een wekelijks kilometerdoel instellen en vervolgens een dagelijkse trainingsgewoonte invoeren die u zal helpen dit doel te bereiken. Voor veel mensen lijkt het idee om zulke gestructureerde plannen te maken misschien overdreven. Een recensent lachte me zelfs uit voor deze suggestie, en merkte op dat het bouwen van deze plannen "klinkt als het minst leuke ding ooit." Maar deze reactie onderschat de mate waarin velen de vertrouwdheid met langdurige verbintenis hebben verloren in een tijd van onmiddellijke bevrediging - een beetje structuur blijkt heel nuttig te zijn om met bevredigende moeite weer troost te vinden.

Op het eerste gezicht lijkt de benadering die ik schets voor het terugwinnen van vrije tijd misschien niet zo glamoureus als Dave Smith die zijn zielverdovende kantoorbaan verlaat voor 12-urige werkweken aan de oceaan. Maar de impact van het achterlaten van nachten van hersenloos scrollen om in een andere trailrun of een ultieme frisbee-wedstrijd bij zonsondergang te passen, kan even krachtig zijn. Activiteiten die zonder andere reden dan hun intrinsieke waarde worden ondernomen, spelen een cruciale rol in de menselijke ervaring. Wanneer je telefoon je constante metgezel is, worden dergelijke activiteiten naar de periferie geduwd. Als dat niet het geval is, zult u merken dat u meer tijd had dan u zich realiseerde voor deze essentiële bezigheden.

Cal Newport is hoogleraar computerwetenschappen aan de Georgetown University en auteur van Digital Minimalism: Choose a Focused Life in a Noisy World.

Aanbevolen: