Het mysterie van het skeletmeer van de Himalaya ontrafelen
Het mysterie van het skeletmeer van de Himalaya ontrafelen
Anonim

Meer dan 75 jaar geleden werden in een Himalaya-meer oude overblijfselen van honderden mensen gevonden. Wetenschappers hebben onlangs meer aanwijzingen onthuld over waar de mensen vandaan kwamen en hoe ze hadden kunnen sterven.

In een duizend jaar oud Himalaya-volksverhaal trekken een koning en koningin, gevolgd door hun bedienden, de bergen van Noord-India in naar het heiligdom van Nanda Devi, de berggodin. Maar onderweg slaat de godin de pelgrims neer vanwege hun feestelijke en ongepaste gedrag, en ze vallen in het kleine, gletsjermeer Roopkund.

In 1942 kwam een Britse boswachter die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Indiase Himalaya moest patrouilleren het meer over en vond de skeletresten van honderden mensen. Het nieuws verspreidde zich en Roopkund Lake, in de huidige Indiase staat Uttarakhand, werd omgedoopt tot Skeleton Lake.

Zo begon een nu 77 jaar oud mysterie over wie deze mensen waren, wat hen naar het geïsoleerde, vaak bevroren meer bracht en hoe ze stierven.

Het verhaal van Nanda Devi zou de lichamen kunnen helpen verklaren. De bedevaart die ze probeerden, de Nanda Devi Raj Jat, is een reis van drie weken die nog steeds wordt ondernomen om de godin te aanbidden. Sommigen veronderstellen dat de lichamen het bewijs kunnen zijn van een fatale 19e-eeuwse militaire expeditie, maar toen veel vrouwenlichamen in het meer werden gevonden, viel dit idee uit de gratie. Gebaseerd op bewijs van compressiefracturen op enkele schedels van mensen, is de meest voorkomende overtuiging dat een hagelstorm hen allemaal in één keer heeft gedood ergens tussen 830 en 850 na Christus. Een nieuwe studie die dinsdag in Nature Communications is gepubliceerd, is echter in tegenspraak met deze theorie.

In de studie hebben onderzoekers de skeletresten van 38 lichamen die in het meer zijn gevonden, radioactief gedateerd en genetisch geanalyseerd om erachter te komen hoe oud de botten zijn en de voorouders van de individuen. Ze analyseerden ook de stabiele isotopen in de monsters om meer te weten te komen over wat ze aten. Wat de onderzoekers vonden, verraste hen.

"De veronderstelling was dat alle skeletten dateren van rond de achtste eeuw, maar het werd duidelijk dat dit niet is gebeurd", zegt Éadaoin Harney, de hoofdauteur van het artikel en een promovendus aan de afdeling organismische en evolutionaire biologie van Harvard University.. De lichamen in het meer, in plaats van te sterven in een enkele catastrofale gebeurtenis, variëren van een paar honderd tot duizend jaar oud.

De auteurs gingen er ook van uit dat de individuen allemaal van het Indiase subcontinent kwamen, zoals eerdere studies hadden gedacht. Maar toen ze eenmaal de oude DNA-monsters hadden, "was het duidelijk dat dit absoluut niet het geval was", zegt Harney.

Genetisch gezien vallen de overblijfselen uiteen in drie verschillende groepen, variërend van 1.000 jaar oude populaties uit Zuid-Azië tot 200 jaar oude populaties uit Griekenland en Kreta, samen met één persoon uit Oost-Azië. Drieëntwintig van de geanalyseerde lichamen waren afkomstig uit Zuid-Azië, terwijl 14 van mediterrane oorsprong waren. Zelfs die individuen uit Zuid-Azië "hebben een voorouders die heel divers is", zegt Harney. “Het is geen enkele populatie die ergens uit India komt. In plaats daarvan zijn het mensen van over het hele subcontinent.”

De resultaten van de isotopenanalyse laten ook verschillende diëten zien binnen en tussen elke subgroep, wat het mysterie nog groter maakt.

Over hoe ze daar stierven en waarom, zegt Harney: "De enige aanwijzing die we hebben, is dat het Roopkund-meer zich langs de pelgrimsroute bevindt die mogelijk de afgelopen 1000 jaar is gebruikt." En toch is het voor Harney moeilijk voor te stellen dat dit de enige reden is waarom zo'n genetisch en cultureel diverse groep mensen in hetzelfde afgelegen meer sterft.

"We zijn nog steeds behoorlijk in de war", zegt ze, en er is meer onderzoek nodig om de exacte aard van deze sterfgevallen te bepalen. Een enorme hagelbui kan nog steeds niet worden uitgesloten, maar de wetenschappers vragen zich af of de hagelbui de fatale klap was of dat deze plaatsvond nadat de mensen stierven.

En vergeleken met andere archeologische vindplaatsen is Roopkund een uitdaging om te bestuderen. "Het is onderhevig geweest aan zoveel verstoring, zowel door de natuurlijke omgeving, zoals aardverschuivingen", zegt Harney, als door wandelaars op het nabijgelegen pad dat naar beneden gaat om botten te halen of naar de site te kijken.

De studie belicht wel de manieren waarop mensen honderden, zo niet duizenden jaren naar verre oorden hebben gereisd. "We wisten dat er langeafstandsverbindingen waren", zegt Harney, maar de nieuwe kennis laat zien "hoe belangrijk migratie en verbindingen tussen verschillende delen van de wereld door de geschiedenis heen zijn geweest."

Aanbevolen: